Müslüm Yüksel

her şey üzerimizde birikmeye devam ediyor tunç.

yaşam, koşullar ve geride durup bekleyen her hareketsiz şey farketmesek de birikmeye, çoğalmaya devam ediyor. üstelik, unuttuğumuz şeyleri hatırlatacak bir şeyler de kalmadı burada. üzgünüz ama bu bir karşılık bulmuyor. en son neye sevindik mesela? ne zaman hiçbir gerekçe yokken kalkıp birine değdik sırf eğlensin, yaşadığını farketsin diye? bizi birbirimize bağlayan her şey kopmamıza sebep oldu tunç. işte tüm bunların ötesinde, belki ihtimaldir gerçekleşir, ulaşırsa bunlar sana kendini o kadar da kötü hissetme. herkes burada birbirine çarpmadan, yerlerde gezinen gözleriyle yaşadığını düşünerek saatleri, günleri hatta seneleri heba ediyor. ama olsun önemli değil.

seni hatırladığım anların tamamında -ki bu üçtür, belki dört- gözlerinde beliren umutla hatırlayacağım.